آرایه هاي فتوولتاییک به حالت ثابت و یا ردیاب متحرك که بنابر فصل با زاویه ي تا بش خورشید خود را تطبیق می دهند، نصب می شوند. البته در برخی موارد آرایه ها به حالت ثابت فصلی نصب می شوند. در نصب آرایه هاي فتوولتاییک مهمترین نکته، زاویه ي نصب آنها می باشد. زاویه ي تابش خورشید به صفحات خورشیدي تاثیر بسیار زیادي در تولید انرژي الکتریکی دارد. ساده ترین حالت نصب آرایه ها به صورت ثابت است. البته به دلیل تغییر زاویه ي خورشید در طول روز و همچنین جابجایی آن در فصول مختلف سال، میزان تابش خورشید به صفحات ثابت در طول روز و سال کاهش می یابد. براي بهبود بخشیدن این ضعف می توان از روش نصب ثابت فصلی استفاده نمود. در این حالت زاویه نصب آرایه هاي فتوولتاییک براي هر فصل متفاوب بوده و در هر فصل زاویه ي نصب باید تغییر یابد. حالت دیگر استفاده از ردیاب متحرك می باشد. ردیاب ها داراي دو نوع هستند، ردیاب هایی که بر روي یک محور و یا بر روي دو محور دوران می کنند و همواره پنل هاي (آرایه هاي) فتوولتاییک را در جهت تابش خورشید نگاه می دارند، بنابراین موجب افزایش بازده خروجی پنل ها می شوند.
در پنل های با پایه ي ثابت، پنل ها روي پایه هایی با شیب ثابت نصب شده و رو به خورشید قرار داده می شوند. براي مناطقی مانند ایران که در نیم کره ي شمالی هستند، پنل هاي فتوولتاییک باید به گونه اي نصب شوند که سطح جاذب نور به سمت جنوب باشد زیرا خورشید در طول سال در وجه جنوبی رؤیت می گردد. اما براي اینکه میزان جذب سالانه ي انرژي توسط یک سیستم خورشیدي به حداکثر میزان خود برسد، بهتر است که زاویه شیب ثابت، تقریباً برابر با عرض جغرافیایی منطقه ي نصب باشد. مثلاً براي شهر تهران در صورتی که پنل ها با زاویه ي 36 درجه به سمت جنوب نصب شوند، بالاترین دریافت انرژي را در طول سال خواهند داشت.
البته این یک نظر قطعی نمی باشد و براي کسب بیشترین مقدار انرژي لازم است محاسبات به دقت انجام شود.
نکته ي مهمی که در اینجا باید به آن اشاره نمود این است که حداقل زاویه ي نصب بایستی از 10 درجه کمتر نباشد. زیرا در زمان هاي بارانی بعد از بارش، اگر شیب 10 وجود داشته باشد، گرد و غبار نشسته بر صفحات خورشیدي شسته می شود و از آن خارج می شود. همچنین آب باران و یا برف زودتر از روي صفحات خورشیدي خارج می شود. براي اینکه یک سطح فرضی که در معرض تابش خورشید است، بالاترین میزان دریافت انرژي را داشته باشد، لازم است که این سطح عمود بر زاویه تابش قرار گیرد. هر چه زاویه تابش به سطح پانل عمودتر باشد، جذب انرژي بیشتر خواهد بود.
پنل هایی که به صورت ثابت نصب می شوند، در هنگام طلوع و غروب آفتاب، چون خورشید به صورت مایل به سطح پنل ها می تابد، تنها میزان بسیار اندکی از انرژي خورشید را جذب می کنند. در طول تابستان که خورشید در هنگام طلوع و غروب، تقریباً از پشت پنل ها تابیده می شود، پنل ها میزان بیشتري از انرژي قابل جذب را از دست می دهند. این سیستم ها تنها در میانه ي روز که تقریباً رو به خورشید هستند، می توانند دریافت قابل قبولی داشته باشند. به همین خاطر اگر بتوان با روش مناسبی، پنل ها را در تمام طول روز به صورت پیوسته رو به خورشید قرار داد، می توان گفت پنل ها تمام انرژي قابل دریافت را از خورشید تحویل می گیرند. براي این منظور می توان از ردیاب هاي تک محوره و یا دومحوره استفاده نمود.
در دنبال کننده هاي تک محوره، پنل ها حول یک محور که در راستاي شمال- جنوب و با زاویه ي مناسب رو به افق قرار گرفته اند، گردش می کنند. البته در این حالت نیز پنل ها دقیقاً رو به خورشید قرار نمی گیرند اما نسبت به پانل هاي ثابت دریافت انرژي بیشتري دارند. اما در دنبال کننده هاي دو محوره، پنل ها حول دو محور حرکت کرده و می توان گفت دائماً رو به خورشید قرار می گیرند. در ردیاب دو محوره صفحه ي خورشیدي قابلیت چرخش هم در راستاي شرقی- غربی و هم چرخش در راستاي شمالی و جنوبی را دارد. بنابراین بیشترین جذب انرژي در این روش اتفاق می افتد. در حالت تک محوره تنها قابلیت چرخش در راستاي شمال- جنوبی را دارد که باعث حصول بازده کمتر نسبت به حالت دو محوره می شود.
