قرار گرفتن نیروگاه‌های شناور خورشیدی بر بستری از آب, همچون دریاچه پشت سدها نه تنها احتمال قرار گرفتن صفحات خورشیدی در معرض آلاینده‌های هوا همچون گرد و غبار را کمتر می‌کند بلکه هزینه تمیز کردن این صفحات را نیز کاهش می‌دهد.
در این روش از صفحات استاندارد فتوولتائیک (خورشیدی) استفاده می‌شود و به این ترتیب می‌توان صفحات خورشیدی را روی انواع مخازن طبیعی یا مصنوعی آب قرار داد؛ از جمله مخازن آب شرب، دریاچه‌ها، مخازن آب کشاورزی و دریاچه پشت سدها.
این سیستم راهکاری ساده، قابل‌اتکا و کم‌هزینه را بجای نیروگاه‌های خورشیدی نصب شده روی زمین عرضه می‌کند که بخصوص برای صنایع و مناطقی کاربرد دارد که مشکل کمبود آب و انرژی دارند. عمر مفید یک نیروگاه شناور ۲۵ سال است. این روش با هر نوع زیرساخت و هر شبکه برقی سازگار است و می‌توان بدون از بین بردن یا تغییر اجزای اولیه، بتدریج آن را از مقیاس کوچک و آزمایشی به مقیاس بزرگ ارتقا داد؛ به عبارت دیگر اجزای تشکیل‌دهنده اولیه می‌توانند براحتی بخشی از یک سیستم بزرگتر شوند.
با کاهش تابش مستقیم خورشید، رشد جلبک‌ها (Algae) کاهش می‌یابد و کیفیت آب مخازن آب شرب بهتر شده و به این دلیل که نیاز به حفاری ندارد، اثر زیست‌محیطی مخربی نداشته و آزمایش‌ها نشان می‌دهد که بر کیفیت آب مخزن هم بی‌تاثیر است. در مخازن آبی وسیع، امواج آب روی آن موجب خوردگی یا صدمه به ساختار مخزن می‌شود، اما با استفاده از این روش، شدت امواج و خوردگی کاهش پیدا می‌کند.
